Sejenak Bersama Datok Seri

Suatu masa di Kota Kinabalu aku pernah berada di kiri Datok Seri Lee Lam Thye sebelum satu sidang akhbarnya bermula.

Aku kenal dia. Dia tak kenal aku. Jadi tak adalah common topic yang dapat kami bualkan. Aku berada di kirinya pun sebagai bidan terjun sahaja.

Sebagai seorang negarawan yang disegani, beliau mestilah berborak perkara-perkara yang ada substance sahaja.

“We Malaysians are very good.........” Datok Seri Lee membuka bicara. Aku dan seorang lagi bidan terjun di kanannya serentak berpaling kearah beliau untuk mendengar lanjutan kata-katanya.

Memang sekarang kalau Lee Lam Thye bercakap, semua orang akan mengambil kertas untuk menulis nota. Kata-katanya cukup berharga sekarang. Aku kenal Lee Lam Thye sebelum dia belum ada sebarang gelaran lagi. Dulu beliaulah ahli parlimen DAP yang paling digeruni oleh Barisan Nasional. Akupun kagum dengan cara kerja beliau yang begitu bersungguh-sungguh dalam memperjuangkan apa yang beliau fikirkan benar.

Walaubagaimanapun memandangkan beliau adalah ahli parlimen daripada parti pembangkang, kebijaksaan dan kelebihan beliau hanya mendapat tempat di sebelah pihak sahaja. Dahi beliau kalau keluar TV pada masa itu, hanyalah untuk publisiti yang tentunya buruk dan teruk kepada DAP dan seluruh parti pembangkang. Beliau tiada tempat di media utama negara ini pada masa itu.

Akan tetapi, apabila beliau berundur daripada DAP dan bertindak sebagai non-partisan. Beliau terus mendapat tempat di agensi-agensi kerajaan dan swasta. Beliau dilantik menjadi orang besar PEMADAM, walhal kata-kata beliau dulu asyik cuba diPADAMkan oleh media-media utama. Sehingga sekarang beliau terus menjadi berharga dan sekaligus figure penting di Malaysia.

“.....We are good because here in Malaysia all of us can speak at least two languanges,” itu yang hendak diperkatakan oleh Datok Seri. Kami kedua-dua bidan terjun mengangguk-angguk, lagak pengampu sahaja. Memang semasa itu isu negara kita tengah geger dengan isu PPSMI.

“Almost anybody can speak English in Malaysia....” Datok Seri terus berkata-kata. Aku ingat, dia pun tak ada modal nak berborak dengan kami yang marhaen ini. Pusing-pusing itu saja kata-katanya.

Sebenarnya nak juga aku menyampuk, tapi seganlah pulak. Lalu aku hanya menyampuk di dalam hati.

“Sure Datok Seri, as a matter of fact, apart from Englishmen and Americans, almost anybody in this world can speak or understand at least two languanges.”